In mijn prille jeugd zag ik iets wat je met recht een echte ufo kan noemen. Voor die tijd had ik er nog nooit van gehoord. Mobiele telefoons bestonden alleen nog in Star Trek, computers waren nog zo groot als een huis, en camera’s waren voor fotografen. Ze waren er wel, maar erg ingeburgerd waren ze toch nog niet. Kortom iets wereldkundig maken zoals het de laatste decennia mogelijk is, bestond nog niet.

Wat ik zag was geen vaag bolletje of lichtje. Nee, het was een driehoek met op elke hoek een licht in de vorm van een V met de punt naar buiten en het was geen kleintje ook. En ik was niet de enige die het heeft gezien.

Maar goed, geen foto’s, geen internet, geen niks waar je het als de donder bekend kan maken in de hoop dat het wordt opgepikt en anderen zich ook melden. Nee, je vertelt het aan vrienden en familie. Met alle geluk van de wereld ben ik indertijd niet tot de zonderling van de familie gebombardeerd, want iedereen weet toch wel dat ufo’s onzin zijn? Je leert al snel dan je mond maar te houden, want wie gelooft je ook?

De interesse is echter wel gewekt: WTF heb ik dan gezien? Maar je kan er niks mee, en laat het maar voor wat het is. Tot… Jawel, computers werden betaalbaar, internet kwam beschikbaar en je kwam er achter dat er iets was als ufologie. Ik was al snel met internet met m’n modempje van 9600 baud. Je kon dat ding zelfs als voetenwarmer gebruiken. Internet was echter niet wat het nu was. Er was nog helemaal geen www bijvoorbeeld, dus surfen was er niet bij. Wat we wel hadden was email, newsgroups en irc. En dat bulkte van de informatie.

Eerst blij dat je niet de enige was, later toch teleurgesteld. Al die informatie sloeg nergens op. Dit was helemaal niet wat ik had gezien. Zelfs von Däniken, m’n eerste grote held met zijn “Waren de goden kosmonauten”, bleek toch niet zo zuiver te zijn als ik altijd dacht. Wie het niet kent: Het is Ancient Aliens, waar alles alien moet zijn, maar dan in boekvorm. Jammer weer. En nog steeds geen antwoord voor wat ik dan gezien kon hebben.

En daar was dan ineens ook het www, en de eerste zielige voorloper van Ufoplaza zag in 1998 het daglicht. Internet was nog niet vergeven van commercie, maar ik was er al wel. Maar helaas. Wie weet je ook te vinden. De zoekmachine van toen was Alta Vista, en met wat mazzel nam die je op ook. Ik vond het de moeite om dan zelf maar een poging te doen om de zin van de onzin te scheiden. Wellicht struikelde er ook nog eens iemand over mijn webstekkie die hetzelfde gezien had als ik.

Weinig mazzel dus, en het webstekkie modderde maar wat aan. Het enige wat je ook echt kon doen in de pre content management systemen was wat tekst plaatsen en als je provider meewerkte, ook een blitse gastenboek. Die toch akelig leeg bleef ook.

Tot ineens domeinnamen betaalbaar werden, en je voor hosting ook geen hypotheek meer hoefde af te sluiten. Ufoplaza was geboren dus. Contentmanagement had eindelijk ook het daglicht gezien, en dus werd begonnen aan “iets” waar iets als ufo’s serieus benaderd konden worden. Nog steeds in de hoop ook eens een verklaring te vinden voor wat ik zelf, onderhand dus ook al lang geleden, gezien had. Maar noppes dus.

Wat wel gebeurde was dat anderen ook ontdekten dat internet toch wel een geweldig platform was om wat dan ook op uit te spuien. En dat gebeurde dan prompt ook. Ineens waren daar de Galactische federatie met duizenden ruimte schepen, die uiteraard ook de aarde aandeden. En het werd nog veel erger. Hordes voelden zich belangrijk genoeg om wereldkundig te maken wat al die verdraaide aliens kwamen doen. Zij wisten het wel, want zij waren de uitverkorenen die in contact stonden. Alsof broeder, of zuster uiteraard, alien elke dag even op de koffie kwam om bij te kletsen.

Het was van kwaad tot erger. En op Ufoplaza werden sommigen zelfs boos omdat je weigerde al die onzin ook serieus te nemen. Zeker toen Ufoplaza zo ongemerkt toch duizenden vaste leden had, en even zo veel bezoekers per dag. Wie had dat zien aankomen. Ik niet in ieder geval. Het betekende echter ook geregeld een hoop bonje in de fora om allerlei onzin.

Maar de toon was gezet indertijd. Tegen zoveel onzin op internet viel niet op te boxen. En van Ufoplaza is nu dan ook, voorlopig, afscheid genomen omdat de meeste mensen de echte feiten niet willen horen. De onzin verhalen trekken veel meer en de websites die van oudsher begonnen met al die onzin, zoals Niburu en co, bestaan nog steeds. Sterker nog, sommigen groter dan ooit en weten er zelfs aan te verdienen.

Maar niet alleen kwamen de onzin sites, nee, vanaf de andere kant kwamen ze ook opzetten. De zichzelf sceptici, of zelfs sKeptici, noemende medemens die het allemaal wel even beter weten, en dat je ook wel even duidelijk wilden maken. Met dezelfde vastberadenheid waarmee de charlatans je willen overtuigen van hun onzin, willen deze mensen je overtuigen van hun gelijk. Een middenweg bestaat niet, dus is de redenatie wat ufo’s betreft dat de kans dat de onverklaarde ufovoorvallen een verklaring hebben die ze op deze planeet plaatst groter dan een eventuele buitenaardse herkomst. Ja, dat zal dan wel, Maar waarom dan? Je weet dus het antwoord ook niet, maar gaat toch maar van je eigen gelijk uit omdat andere mogelijkheden je tegenstaan?

Als dat nou niet betekende dat om deze redenatie niet eens wordt gekeken naar wat dan wel, dan kon ik me er nog in vinden. Maar nee, wij hebben gelijk, en dus hoeven we niet verder te kijken.

Tja.. als het je toch niet interesseert, waar bemoei je je dan mee ook. Maar nee, stichting Skepsis heeft zich nu eenmaal een kruistocht voorgenomen tegen alles wat zij onzin vinden. En in veel zaken is dat ook wel terecht. In dit geval is het echter bullshit. Letterlijk. Wat een domme redenatie. Niet verder kijken omdat je AANNEEMT, iets wat anderen dan wel weer wordt verweten, dat je gelijk hebt, en dus niet verder hoeft te kijken. Arrogantie komt dan in me op.

En zo zit je dan ergens in het midden. Ik weet best wat ik heb gezien, en geen enkele Skepticus zal mij wijsmaken dat ik al die jaren verwonderd ben door een of ander onverklaard natuurfenomeen. Komop zeg, welk natuur fenomeen maakt een mooie glimmende driehoek met ook nog leuke verlichting op de hoeken en groter dan een een sociale huurwoning?

Ik weet wel beter. En dat is ook gelijk het probleem. IK weet wel beter. Na al die jaren maakt het me niet meer uit wie me geloofd of niet. Sterker nog, ik kan me het heel goed voorstellen aangezien ik zelf ook moeite heb dergelijke verhalen van anderen aan te nemen. Het is immers bewijs wat telt.

Maar toch. Ik voor mezelf weet dat al die zogenaamde skeptici met hun “logisch” klinkend verhaal uit hun nek staan lullen. Hoe leuk ze het ook weten in te pakken, het klopt niet. Geen enkel natuur fenomeen is tot zoiets in staat. Ook de heren van stichting Skepsis zullen me dat niet wijsmaken. Tenzij ze natuurlijk op de proppen komen met een fenomeen wat dat wel kan, en, wat ze ook van anderen verlangen, bewijzen ook. Maar ook dat komt niet, want het gelijk hebben ze zich al toegeëigend en verder kijken is dan niet meer nodig.

Kortom: Dilemma. Ik kan van mijn verhaal geen ene hol bewijzen. Ik weet dat er andere mensen waren die hetzelfde gezien hebben als ik, maar heb ze nooit kunnen vinden. Het is dus alleen mijn verhaal, en daar overtuig ik niemand mee. Ik probeer dat dus ook nooit.

Wat ik over de jaren wel heb geprobeerd is het duidelijk maken en aantonen dat ufo’s toch iets meer zijn dan de waan van de dag. Ik heb over de jaren ook wel zo mijn eigen opvatting gevormd van wat de mogelijke herkomst kan zijn. Maar serieus iets onder de aandacht brengen wat dit betreft wordt aan de ene kant teniet gedaan door zogenaamde sc(K)eptici die het allemaal beter weten, en aan de andere kant de enorme stroom onzin wat betreft het onderwerp.

Ik heb het dus maar opgegeven om te willen overtuigen dat we met het ufofenomeen toch iets meer van doen hebben dan vage verhalen en nep foto’s/filmpjes. De bewijzen daarvoor zijn legio, maar ondergesneeuwd door alle onzin van zowel skeptici als de “alternatieve” kant. Er lijkt niet eens een middenweg te bestaan.

Ufoplaza is (voorlopig) niet meer dus, en tenzij er een echt ruimteschip landt in de tuin van het Witte Huis en bewijst intelligent te zijn door dan gelijk weer om te draaien en nooit weer terug te komen, zal het ook niet weer online komen.

Tot dan zal ik u verblijden met af en toe nog af en toe eens wat te schrijven over het onderwerp, maar dat is dan ook alles. De “lees de feiten dan, verdomme” missie hangt ergens in de wilgen voorlopig!

De dames en heren skeptici aan de ene kant, en de fantasten, idioten, profeten en charlatans aan de andere kant hebben gewonnen, en ik erken mijn nederlaag. Gefeliciteerd!

Geen van beide kanten zal mij echter ooit over de streep trekken. Ik weet wat ik gezien heb, ik heb nog steeds geen enkel bewijs, en zelfs geen zekerheid over de herkomst. Ik laat me echter niet zomaar wijsmaken dat het wel de Galactische Federatie, of wat de idioten nu weer bedacht hebben, moet zijn geweest. Ik laat me echter ook niet wijsmaken dat ik zomaar een onbekend natuurfenomeen heb gezien, want dat is ook bagger eerste klas.

Kortom, ik ben een ufogekkie, zoals astronoom Dap Hartmann zo plastisch wist uit te drukken.