Close encounters of the thirth kind. Wie kent de film niet. De film begint met het opduiken van een vijftal Avengers vliegtuigen midden in de woestijn. Onbemand en op het oog nog steeds nagelnieuw blijken het de vliegtuigen te zijn van de, ook toen al, beroemde Flight 19. Flight 19 verdween 5 December 1945, tijdens een oefeningsvlucht onder min of meer rare omstandigheden boven de zogenaamde Bermuda driehoek waarbij ineens 14 mensen van de aardbodem verdwenen leken. Een PBM Mariner, een combinatie van vliegende boot en bommenwerper, werd er op uitgestuurd om Flight 19 te zoeken, en verdween prompt ook.
Over de jaren heen zijn er diverse mogelijke verklaringen de revue gepasseerd. De een nog fantastischer dan de andere. Een van de meer plausibele verklaringen komt rechtstreeks uit de zeebodem. Aangenomen wordt dat zich onder de zeebodem in het gebied enorme voorraden methaan bevinden.
De theorie luidt dat het mogelijk is dat er soms wat van dit methaan ontsnapt in de vorm van methaan hydraat en opborrelt naar het zeeoppervlak. Het zeewater raakt in dat geval zo verzadigt met gas dat het schepen hun draagvermogen laat verliezen, en dus min of meer rechtstreeks naar de zeebodem kunnen vallen.
Ook zou in dat geval het gas ook zijn invloed hebben op vliegtuigen die zich mogelijk op dat moment net boven dat gebied bevinden. Vermengd met lucht is het gas hoogst explosief en zou ook zonder ontbranding al een nadelig effect hebben op (vliegtuig) motoren.
Het zou een mogelijke verklaring kunnen zijn voor enkele verdwijningen boven en in het gebied. Enkele.. Niet alle..
Flight 19 was een oefeningsvlucht onder leiding van de met ongeveer 2500 vlieguren zeer ervaren te noemen piloot luitenant Charles Carrol. De overige piloten van Flight 19 waren min of meer onervaren piloten met rond de 300 vlieguren. Die dag was een combinatie van een navigatie en bombardeer oefening gepland en het weer die dag was optimaal voor een dergelijke oefening, wat inhield dat de bemanningsleden vrij zicht konden houden op de kustlijn.
De oefening verliep zonder bijzonderheden tijdens de bombardeer oefeningen, maar begonnen vanaf daar een vreemd verloop te krijgen.
De communicatie tussen de piloten kon worden gevolgd door meerdere vliegtuigen in de buurt, en werd ook gevolgd door de basis vanwaar de vliegtuigen waren opgestegen, Fort Lauderdale. Om ongeveer 15:40 uur ving een andere vluchtleider, Robbert Cox die ook met zijn “leerlingen” op weg was naar het gebied voor dezelfde oefeningen, een transmissie op van een van bemanningsleden van Flight 19. Een van de bemanningsleden vroeg via radio aan een andere Piloot (Powers)wat zijn kompas aangaf. Waarop Powers reageerde dat hij het ook niet wist en veronderstelde dat ze na de vorige koerswijziging waren verdwaald.
Cox probeerde de bemanning te helpen, identificeerde zichzelf via radio en vroeg Powers dat ook te doen zodat iemand hem kon helpen zijn weg weer te vinden. Het was echter niet Powers die reageerde, maar een ander vliegtuig van Flight 19 dat om suggesties vroeg.
Cox probeerde opnieuw, en kreeg antwoord van weer een andere piloot die geïdentificeerd kon worden als Taylor, de vluchtleider met 2500 vlieguren. Taylor meldde dat beide kompassen van zijn vliegtuig waren uitgevallen en hij zijn weg zocht naar Fort Lauderdale. Zijn woorden waren dat hij boven land vloog, maar beide kompassen het hadden begeven. Hij was er zeker van dat hij boven de Florida Keys vloog. De Florida Keys is een eilandengroep dat bestaat uit zo’n 1500 eilandjes, pal voor de kust van Florida.
Cox informeerde daarop Fort Lauderdale dat er vliegtuigen waren verdwaald, en adviseerde Taylor om de zon links boven zijn vleugel te houden, zodat deze noordwaarts langs de kust richting Fort Lauderdale zou vliegen. Ook de basis in Fort Lauderdale mengde zich er nu in, en vroeg de vluchtleider of zijn vliegtuig was uitgerust met een zogenaamde transmitter. Een transmitter zou het mogelijk maken om de positie van het vliegtuig te achterhalen. Een antwoord op de vraag aan Taylor bleef echter uit. Uit latere communicatie bleek echter dat Taylor zijn transmitter weldegelijk al aan had gezet.
Om 16:45 liet Taylor ineens weer van zich horen en meldde dat ze 45 minuten op een koers van 30 graden zouden vliegen, en dan weer richting het noorden om er zeker van te zijn dat ze niet boven de Golf van Mexico zouden vliegen.
Ondertussen kon de basis in Fort Lauderdale vlucht 19 niet zien op radar en werd het signaal van Taylor’s transmitter ook niet ontvangen, waarop de basis Taylor verzocht om van frequentie te wisselen. Taylor gaf hierop echter geen antwoord.
Daarop reageerde basis met Taylor de opdracht te geven dan zijn frequentie te wisselen naar het algemene “search & recue” frequentie, waarop Taylor wel antwoorde, maar weigerde te wisselen omdat hij zijn vliegtuigen bij elkaar moest houden.
Om 16:56 werd Taylor weer opgedragen zijn transmitter aan te zetten, wanneer hij die aan boord had. Taylor gaf echter alweer geen antwoord, maar de basis hoorde hem enkele minuten later wel opdracht geven aan zijn piloten om de koers te wijzigen naar het Oosten voor de duur van tien minuten. Deze opdracht werd even later gevolgd door de transmissie van een andere piloot van Flight 19 met de woorden: “Verdomme, als we gewoon naar het westen zouden vliegen, vliegen we zo richting huis.. Verdomme..”
Ondertussen werd het weer ook slechter en het radiocontact steeds spaarzamer en had men op de basis het vermoeden dat Flight 19 zich onderhand zo’n 370 ver boven zee bevond. Om 17:24 meldde Taylor zich weer met de woorden dat ze nu richting het westen vlogen tot ze land in zicht kregen of zonder brandstof kwamen te zitten en vroeg om een actueel weersbericht.
Om 17:50 kon door middel van meerdere radiostations worden bepaald dat Flight 19 zich ten Noorden van de Bahama’s bevond, en een flink eind uit de kust van Florida.
Om 18:04 was Taylor weer te horen die aan zijn piloten meldde dat ze niet ver genoeg naar het oosten waren gevlogen, en net zo goed weer konden omdraaien om weer richting oosten te vliegen.
Om 18:20 was de laatste opdracht van Taylor te horen toen hij aan zijn piloten de opdracht gaf zo dicht mogelijk bij elkaar te gaan vliegen, en zodra het eerste vliegtuig bijna zonder brandstof kwam te zitten, gezamenlijk een noodlanding op het water te maken, tenzij ze land in zicht zouden krijgen.
Om dezelfde tijd meldde een Britse tanker in het gebied waar men de vliegtuigen vermoedde, de SS Empire Viscount, dat het ze zee erg ruig was en het er hard waaide.
Een reddingsoperatie werd opgezet en twee Mariner bommenwerper gingen op zoek naar de nu vermiste Flight 19. Een van de twee bommenwerpers deed om half acht nog een routine melding via radio, en werd daarna nooit weer gehoord.
Om 21:25 melde een tanker in het gebied een explosie gezien te hebben die zeker tot 30 meter hoog reikte en nog zo’n tien minuten gebrand zou hebben. Het schip zou een reddingspoging hebben ondernomen en meldde dat ze midden in een plas olie aan het zoeken waren geweest, maar verder dan de olie op het water, verder niks meer konden vinden. Ook een marineschip, de USS Solomons zou gemeld hebben rond dezelfde tijd en op de zelfde positie als de tanker ook gemeld had, een vliegtuig van radar te zien verdwijnen.
Wrakstukken en lichamen zijn nooit gevonden.
Er werd een grondig onderzoek ingesteld, en aangenomen werd dat Flight 19 was verdwaald, zonder brandstof kwam te zitten in zee neerstortte. Waarom Flight 19 was verdwaald, en hoe het kon dat alle vliegtuigen zonder een werkend kompas kwamen te zitten, is echter nooit duidelijk geworden. Taylor, de vluchtleider, zou een uitstekende piloot zijn geweest en zijn vlieguren logen er ook niet om. Ondanks dat het onlogisch leek, werd aangenomen dat Taylor het fout had toen hij dacht dat hij zich boven Florida Keys bevond, en zich in feite al boven de Golf van Mexico bevond. Dit idee werd gesterkt door het feit dat Taylor al twee keer eerder in problemen was gekomen door “de weg” kwijt te raken. Echter, Taylor was ditmaal niet alleen, er waren nog 13 andere piloten die Taylor hadden kunnen attenderen op zijn navigatiefout, indien het er een was.
Hoewel men dacht de gang van zaken goed gereconstrueerd te hebben, gaf dat nergens een antwoord op waarom de gebeurtenissen die dag zo waren gelopen, en werd het onderzoek dan ook afgesloten met “Oorzaak onbekend”.
Op het eerste gezicht lijken de gebeurtenissen ook duidelijk: Piloot verdwaald, piloot komt zonder brandstof, piloot stort neer. Toch blijven er zat vragen over. Alle vliegtuigen waren uitgerust met zelfs twee kompassen. Hoe kon het zijn dat geen meer werkte? Een verklaring ervoor die de laatste jaren veelvuldig wordt gebruikt is dat opstijgend methaangas de vliegtuigen heeft beïnvloed. Maar uit de communicatie blijkt toch duidelijk dat Flight 19 zich nog boven land bevond en bezig was met het oefenen van het werpen van bommen toen de eerste piloten elkaar al begonnen te vragen naar positie en niet werkende kompassen.
Ook geeft het geen verklaring voor waarom de vliegtuigen zich zover boven zee waagden, terwijl ze hoe dan ook een kustlijn in zicht hadden, en zich zelfs boven eilanden bevonden. Uit de communicatie bleek immers dat toen er de eerste keer om hulp werd verzocht, de vliegtuigen zich nog steeds boven land bevonden.
Ondanks beweringen dat de verdwijning van Flight 19 simpel verklaard kan worden, is het verhaal toch wat complexer, en nog steeds niet verklaard.
Flight 19 is ongetwijfeld een van de best gedocumenteerde gebeurtenissen binnen het gebied van de Bermuda driehoek. Maar zeker niet de enige die de wenkbrauwen laat fronsen.
De eerste persoon die melding maakte van een vreemde gebeurtenis in het gebied was niemand minder dan Christoffel Columbus. Hij noteerde in zijn logboek een lichtgevende en onrustige zee, met aan de horizon een licht wat zich op en neer leek te bewegen en een op hol geslagen kompas.
Zoveel jaren later is natuurlijk nooit meer na te gaan wat Columbus en zijn bemanning hebben gezien, en wellicht is wat Columbus optekende ook simpel te verklaren. We kennen immers ook lichtgevende algen, die in roerig water een lichtschijnsel afgeven. Het verklaart echter niet het licht en het vreemde gedrag ervan aan de horizon.
Hoe dan ook, Columbus staat aan het begin van een lijst gebeurtenissen in het gebied in de eeuwen die volgden die tot op de dag nog steeds zijn omgeven door vragen. Ondanks dat statistisch gezien er niet meer incidenten lijken te gebeuren in het gebied dan ergens anders, zijn de omstandigheden van enkele incidenten wel op zijn minst vreemd te noemen.
Een kort overzicht:
4 December 1872. Het schip de Mary Celeste wordt zonder bemanning aangetroffen. Aan boord lijkt alles in tact te zijn, en lijkt het of de bemanning in lucht opgelost is. Eten en drinken staat half opgegeten en opgedronken op tafel, en er zijn geen sporen te vinden van een overhaast vertrek. Alles lijkt zoals het hoort te zijn, behalve dat de bemanning niet meer aanwezig is. Over de jaren heen zijn er meerdere verklaringen bedacht en verlaten. De hardnekkigste was wel dat de Mary Celeste ten prooi was gevallen aan piraten. Echter, de kostbare vaten alcohol en waardevolle bezittingen van de bemanning was nog aanwezig op het schip.
De bemanning leek simpelweg in rook te zijn opgegaan, en een verklaring voor de verdwijning is nooit gevonden.
1881 Het schip de Ellen Austin is op weg van London naar New York en vind een verlaten schip. Niet van plan een waardevolle “buit” te laten gaan, wordt besloten wat bemanningsleden aan boord te zetten om het schip zeil te laten zetten en mee te nemen. Een bui onttrekt echter het zicht op het schip, en wanneer het weer is opgeklaard en het schip weer is te zien, blijkt ook de nieuwe bemanning te zijn verdwenen.
Maart 1918: Het Amerikaanse marineschip de USS Cyclops vaart uit, laat onderweg nog een keer van via radio van zich horen, en verdwijnt spoorloos. 309 marinemensen lijken van de aardbodem verdwenen. Volgens de berichten was het schip zwaar beladen met kolen, en de oorzaak van de verdwijning moet, volgens sommige onderzoekers, wellicht daar ook gezocht worden.
Hoewel direct na de verdwijning een uitgebreide zoektocht op touw werd gezet, is er nooit meer een spoor van het schip en de bemanning aangetroffen.
Hoewel overbelading een plausibele verklaring voor het zinken van het schip is, verklaar het niet waarom er geen spoor van het schip of de bemanning werd gevonden.
31 Januari 1921: Andere schepen zien de Caroll A Deering schijnbaar stuurloos rondrijven, en er worden schepen uitgezonden het schip te zoeken. Eenmaal gevonden lijkt de situatie aan boord akelig veel op een gebeurtenis 50 jaren eerder met de Mary Celeste. De complete bemanning lijkt in lucht opgelost. Hoe plotseling de bemanning van het schip is verdwenen blijkt wanneer men in het kombuis er achter komt dat de verdwenen bemanning zelfs nog bezig was met het koken van eten.
Vermoed werd ook dat het schip werd gebruikt voor het smokkelen van Rum. Ook de verdwijning van de bemanning van dit schip is nooit opgehelderd.
2 Februari 1963: Nadat de omgebouwde tanker de Marine Sulphur Queen plotseling niks meer van zich laat horen, wordt een zoektocht op touw gezet die maar liefst 19 dagen duurde. Het enige wat echter werd gevonden waren enkele reddingsvesten en dergelijke. Van de bemanning en het schip werd echter niks meer gevonden. Hoewel achteraf bleek dat het schip in belabberde staat was, en het zinken wellicht niet zo mysterieus is, blijft het een raadsel waarom er nooit meer een spoor van het schip, of de bemanning, is gevonden.
22 December 1967: Het motorjacht de Witchcraft vaart uit, en meldt al na enkele minuten op zee en nog geen anderhalve kilometer buiten de haven , iets te hebben geraakt en dat het schip hulp nodig heeft om terug gesleept te worden naar de haven. Volgens de kapitein zelf is er geen schade aan de romp, en is het jacht ook niet aan het zinken. De kapitein weet zelfs zijn exacte locatie te melden, aangezien hij pal in de buurt van een boei met het nummer zeven drijft.
19 minuten na het verzoek om hulp is de kustwacht aanwezig, maar is het jacht verdwenen. Ondanks dat het jacht een reddingsboot, reddingsvesten en zelfs lichtkogels aan boord had, is er nooit weer iets gevonden van het jacht en de opvarenden.
Wat recenter is de verdwijning van het vrachtschip Genesis in 1999. na het defect raken van een lenspomp, verzoekt het schip om hulp van schepen nabij. Wanneer er gereageerd wordt, blijkt het schip spoorloos verdwenen. Een zoektocht wordt nog ondernomen, maar ook van dit schip wordt niks meer terug gevonden.
Bovenstaande is een kleine greep uit de lijst van verdwijningen binnen het gebied. De lijst gaat evenwel door tot minimaal 2005, wat duidelijk maakt dat er nog steeds schepen verdwijnen. Ook de luchtvaart komt er niet ongeschonden vanaf, en een lijst als bovenstaande kan ook gemaakt worden met vermiste vliegtuigen.
Het blijkt dat in de vorige eeuw alleen al meer dan 1000 mensen zijn verdwenen in het gebied. Dat lijkt erg veel, maar, afgaande op beweringen van onderzoekers, zou dat aantal niet significant hoger zijn dan andere regio’s buiten het gebied. Wat echter het gebied apart zet van andere gebieden is niet het aantal, maar de omstandigheden waaronder schepen en vliegtuigen zijn verdwenen.
Over de jaren heen zijn er ook de meest fantastische verklaringen aangedragen om dit te verklaren. Aliens, vortexen, draaikolken, rimpels in tijd, andere dimensies, atlantis en zo gaat het nog wel even door.
Feit is dat het gebied afwijkt. Alleen al het simpele feit dat er in het gebied regelmatig melding wordt gemaakt van op hol geslagen kompassen, geeft toch wel aan dat er “iets” afwijkt van het normale. Ook de “methaan theorie” kan lang niet alles verklaren. Hoewel een dergelijke verklaring beter te verteren is dan aliens, andere dimensies etc etc voor velen, wil dat niet zeggen dat het ook altijd toepasbaar is.
De Bermuda driehoek kan met recht “vreemd” genoemd worden. De voorvallen in het verleden maken dat wel duidelijk. Echter, vreemd en onverklaard is geen vrijbrief om de wildste theorieën te prefereren boven de meer gangbare. Net als voor alle andere zaken zonder een duidelijke verklaring geldt: Eerst het meest voor de hand liggendste uitsluiten, en dan pas verder kijken.
Tot dan blijft het gebied en zijn historie evenwel boeiend.