17 November 1986, een Japanse Boeing 747 vrachtvliegtuig op weg van Parijs naar Tokio komt boven Alaska drie ongeïdentificeerde objecten tegen die een spelletje met het vliegtuig lijken te spelen.
Het incident met vlucht 1628 (JAL1628) begon even na vijven in de middag boven Noord Oost Alaska toen gezagvoerder Kapitein Terauchi, tijdens een bocht naar links, lichten links van het vliegtuig opmerkte die zich abnormaal laag leken te bevinden en bedacht dat het wellicht militaire vliegtuigen of helikopters waren. Niet helemaal ongewoon, aangezien Alaska direct aan Rusland grenst en de wereld destijds nog volop in de zogenaamd “Koude Oorlog” zat. De bemanning negeerde de lichten tot ze zich realiseerden dat de lichten exact dezelfde snelheid en richting aanhielden als hun eigen vliegtuig.
Het was voor de bemanning ook niet duidelijk waar ze eigenlijk naar keken. Rechts van het vliegtuig was de zon net ondergegaan en was alleen nog een flauwe gloed te zien, links van het vliegtuig was het compleet donker. Volgens de bemanning leek het in eerste instantie of ze naar normale vliegtuigen keken, schuin links voor en, naar schatting, zo’n 600 meter lager dan het vliegtuig. In het donker maar wel met de cabineverlichting uit en niet in staat details te zien, was het lastig om de afstand beter in te schatten.
Nog steeds overtuigd te maken te hebben met militaire vliegtuigen van de nabije luchtmachtbasissen Eieleson of Elmendorf, laat de bemanning de lichten voor wat het is.
En dan gebeurd het ongelooflijke
Ongeveer zeven minuten nadat de piloten de lichten voor het eerst opmerkten, stoppen de lichten plotseling, duiken binnen seconden vlak voor het vliegtuig op en er schieten stralen helder licht uit de objecten die de hele cockpit van binnen verlicht en voelen de piloten hitte op hun gezichten. De twee objecten vliegen nu boven elkaar vlak voor het vliegtuig en lijken te manoeuvreren door middel van een soort raketmotoren met vreemde kleuren . Even later lijken de raketmotoren te stoppen, en vormen een twee cirkels van licht, terwijl de objecten nu horizontaal met dezelfde snelheid zo’n 200 meter recht voor het vliegtuig uitvliegen.
Nu, ongeveer 9 minuten nadat de bemanning de lichten voor de eerste keer opmerkten, neemt de copiloot, Tamefuji, contact op met de verkeersleiding (ARTC – Air Route Traffic Control Centre) met de vraag of zij nog verkeer in de omgeving van hun vliegtuig waarnemen. Tamefujij legt de verkeersleider uit dat zij twee onbekende vliegtuigen voor hun eigen vliegtuig hebben vliegen, en dat zij deze niet kunnen identificeren. De verkeersleider vraagt om een beschrijving, en de copiloot geeft in gebrekkig Engels een beschrijving van de lichten die zij zien.
De verkeersleiding kan er echter niks mee, en ziet verder geen verkeer nabij JAL1628, de Japanse Boeing 747, maar gaf de melding van JAL1628 wel door aan de verkeersleiding van de militaire luchtmachtbasis Elmendorf. Met de koude oorlog nog in volle hevigheid bezig werden alle onbekende contacten standaard doorgegeven om uit te sluiten dat Russische vliegtuigen toch de grens over kwamen.
Dan dringt het ook bij de verkeersleider door dat de beschreven kleuren wel erg vreemd zijn, en begint te vragen naar de vluchtomstandigheden, en dan met name naar de bewolking. Op dat moment lijkt de communicatie tussen het vliegtuig en de verkeerstoren wat gestoord te worden, en duurt het even door de piloot de omstandigheden duidelijk kan maken.
Kort daarna versnellen de objecten, en verdwijnen met een bocht naar links, en lijkt de communicatie ook niet meer gestoord te worden. De bemanning kijken de objecten na, en zien vaag wit licht in de richting waar de objecten heen vliegen. Het wordt de bemanning duidelijk dat de objecten voor het vliegtuig niet de enigen waren, maar er nog een object is dat op dezelfde hoogte en met de zelfde snelheid parallel aan het vliegtuig vliegt.
Op datzelfde moment besluit de vluchtleiding contact op te nemen met de luchtmachtbasis Elmendorf, om te vragen of zij dan wellicht iets op hun radar waarnemen. En een antwoord laat een paar minuten op zich wachten.
Ondertussen vragen de piloten zich af of wat zij parallel aan hun vliegtuig zien vliegen nu de eerdere twee objecten waren, of dat ze nu naar een heel ander “ding” kijken. Het was donker, en details zijn zo goed als niet te zien, maar de piloten denken dat ze een vaag silhouet van een groot object zien dat de twee lichten die ze nog zien, verbindt. De bemanning besluit om de radar van de Boeing 747 te gebruiken om te zien of zij dan wellicht in staat zijn iets op te pikken. Aangezien de radar bedoeld is om buien (regen, sneeuw of hagel) in beeld te brengen, en ook de verkeersleiding niks op radar heeft verwachten de piloten ook hiervan niet echt een resultaat.
De radar wordt ingesteld en het resultaat is verrassend. De boordradar (Digital Weather Radar),pikt, tegen de verwachtingen van de kapitein in, toch iets op. Op een afstand van zo’n 15 kilometer, op dezelfde hoogte, links voor het vliegtuig. Ook op radar lijkt het object groot en min of meer ovaal.
De bemanning rapporteert hun radarcontact en vraagt nogmaals of de verkeersleiding nu dan wel de onbekende objecten op radar kan zien. Maar dit blijkt nog steeds niet het geval.
De piloten worden op dat moment dan al een kwartier vergezeld van objecten die ze niet thuis kunnen brengen, en ook niet op de radar van de verkeersleiders is te zien.
Bijna tien minuten later neemt de verkeersleider weer contact op met het vliegtuig met de vraag of de piloten de objecten nog steeds kunnen zien. De piloten bevestigen en melden nog maar eens dat het ook op radar zichtbaar is. De verkeersleider zegt daarop dat ook zij nu een radarcontact hebben, maar dan zo’n acht kilometer achter het vliegtuig en vraagt de piloten of ze dat kunnen bevestigen. De piloten kunnen logischerwijs niet achter het vliegtuig kijken en ook de radar van het vliegtuig kan alleen voor en 45 graden links en rechts van het vliegtuig ‘zien”, en laten de verkeersleider dat ook weten.
In het vliegtuig zien de piloten op de radar nog steeds iets waarvan ze denken dat het wel een erg groot object is en waarvan ze twee vage lichten kunnen zien tot het langzaam meer naar links afdraait, snelheid mindert tot het zich naast het vliegtuig bevindt en dan ook van de radar verdwijnt. Niet verwonderlijk, aangezien het nu buiten het bereik van de radar is.
Ondertussen zitten de verkeersleiding en de nabije luchtmachtbasis Ellendorf ook niet stil, en pikken beide radars nu ook objecten op zonder transpondersignaal. Met andere woorden, geen reguliere of militaire vliegtuigen. De ROCC (Luchtmachbasis Ellendorf) meldt aan AARTCC (De reguliere verkeersleider in Anchorage) dat hij nu ook onbekende radarcontacten ziet maar niet zeker weet of wat hij ziet ook wel klopt. AARTCC antwoord hierop dat wat hij ziet wel klopt en vraagt ROCC de contacten goed in de gaten te houden en als ROCC toch een transpondersignaal zou oppikken na te gaan of er zich niet toch ook militaire vliegtuigen in het gebied aanwezig waren.
ROCC geeft seconden later al antwoord en bevestigt dat er op dat moment geen militaire vliegtuigen in de buurt zijn en vraagt AARTCC naar de locatie van het object dat hij op zijn radar ziet, wat recht voor het Japanse vliegtuig is en ook de locatie die al door de bemanning werd aangegeven.
Een minuut later is er alweer contact tussen ROCC en AARTCC. AARTCC zegt dat het contact op radar iets onbekends lijkt te zijn, waarop ROCC antwoord dat zij nu het object niet meer op radar zien.
Ondertussen wordt het vliegtuig nog steeds gevolgd door het object en zijn de piloten niet zeker of de twee lichten dezelfde twee objecten waren die eerder voor het vliegtuig vlogen, of, zoals ze eerder dachten te zien, een groot object dat de twee lichten verbond. De lichten zijn maar vaag te zien en in de donkere lucht vallen geen details meer te onderscheiden. Het vliegtuig koerst af op Fairbanks en de luchtmachtbasis Eielson waarvan de piloten de lichten in de verte kunnen zien.
Als het vliegtuig dichterbij de basis en de stad komt ziet de bemanning twee felle lichten opdoemen in het noorden, maar hebben geen idee wat ze zien en nemen aan dat de lichten zich langs de zogenaamde Alaska Pipeline bevinden en vliegen ondertussen bijna boven het fel verlichtte Fairbanks en de Eielson luchtmachtbasis, en even later ook boven Fairbanks. Nu konden de piloten dan eindelijk wel het object wat het vliegtuig achtervolgde onderscheiden. Tegen het licht van de stad stak een enorm object af, later door de piloten zo groot als een vliegdekschip beschreven. Geschrokken van de omvang van het onbekende object willen de piloten zich uit de voeten maken, en roepen AARTCC op voor toestemming om hun koers 45 graden naar rechts te wijzigen. Die toestemming komt zo’n 15 seconden later, en de piloot laat de reden van de koerswijziging weten aan AARTCC en vraagt ook nog toestemming om het vliegtuig 4000 voet (Zo’n 1200 meter) te laten dalen.
Tijden het naar rechts uitwijken kreeg de bemanning ook een beter zicht op het onbekende object en kon later iets meer details beschrijven.
Nadat het vliegtuig van koers is veranderd, neemt AARTCC contact op met de “Fairbanks Approach Radar controller” en vraagt wat daar op hun radar te zien is. Die ziet echter alleen het vliegtuig en AARTCC vraagt of de piloten nog steeds het object kunnen zien, wat bevestigd wordt, waarop wordt gevraagd waar het object zich dan bevindt. Op dat moment pal boven Fairbanks, volgens de piloten.
De piloten krijgen hierop toestemming om op eigen inzicht koers en hoogte te wijzigen om het onbekende object te ontlopen, en AARTCC neem nogmaals contact op met de “Fairbanks Approach Radar controller” om te vragen of zij nu dan wel iets zien. Het antwoord is ontkennend. Faibanks ziet alleen het vliegtuig.
Opnieuw vragen de piloten om een koerswijziging die het vliegtuig over het dorpje Talkeetna zal brengen, en krijgen ook hier toestemming voor. AARTCC geeft de bemanning de coördinaten voor de koerswijziging en vraagt om door te geven wat het object doet wanneer het vliegtuig van koers veranderd.
Twee minuten later vraagt AARTCC opnieuw wat het object doet, en krijgt als antwoord dat het enorme object nu dan toch verdwenen lijkt. Dat was het echter niet.
Terwijl het vliegtuig van koers veranderde om van het object vandaan te komen, leek het of het uit zicht verdween, maar het vreemde object paste simpelweg ook zijn koers aan, en verdween achter het vliegtuig, uit het zocht van de piloten. Iets wat ditmaal ook door radar werd vastgelegd.
Tijdens de koerswijziging van het vliegtuig nam ROCC weer contact op met AARTCC om te melden dat zij met “andere apparatuur” het object wel weer hadden opgepikt, en het inderdaad het vliegtuig volgde.
5:38:57 AARTCC Anchorage Center.
5:38:58 ROCC Ya, this is one dash two again. On some other equipment here we have confirmed there is a flight size of two around. One primary return only.
5:39:05 AARTCC OK. Where is, is he following him?
5:39:07 ROCC It looks like he is, yes.
5:39:10 AARTCC OK. Standby.
Op dit moment houden zich nu twee “traffic controllers” van AARTCC zich bezig met het Japanse vliegtuig. De tweede neemt op hetzelfde moment contact op met vliegtuig met de vraag of de kapitein versterking wil van militaire vliegtuigen om het object te onderscheppen, maar deze weigert de versterking. De kapitein verklaart deze weigering later door te verklaren dat hij bang was dat er dan ook ongelukken zouden kunnen gebeuren.
De verkeersleider houdt echter aan en biedt aan een vliegtuig vanaf de Eielson basis te laten opstijgen om alleen polshoogte te nemen. Op dat moment worden zowel de kapitein van het vliegtuig, als de verkeersleider verrast wanneer een andere stem zich in de conversatie mengt. Het blijkt de piloot van een militair vliegtuig te zijn dat zich nu ook in de buurt bevindt en zich identificeert als TOTEM 71. TOTEM zegt wellicht in staat te zijn om bij het object in de buurt te komen. Zowel de kapitein als de verkeersleider zijn op dat moment wat in de war gebracht door het opduiken van TOTEM. Ondertussen was het vliegtuig nog steeds bezig met een bocht voor de koerswijziging richting Talkeetna.
Terwijl ROCC tegen AARTCC zegt dat ze het object niet meer zien, ziet de kapitein van het vliegtuig links van het vliegtuig het object weer opduiken, en meld dit aan AARTCC, die prompt de positie van het object vraagt.
Ondertussen stijgt een United Airlines passagiersvliegtuig op vanaf het Anchorage vliegveld, en AARTCC vraagt de piloot van dat vliegtuig of hij wellicht iets kan zien nabij het Japanse vliegtuig wanneer hij dichterbij komt. De vluchtleider zet de koers van het Amerikaanse vliegtuig uit zodat beide vliegtuigen elkaar op zo’n 8 kilometer zullen naderen.
Echter, het object lijkt ineens te zijn verdwenen wanneer beide vliegtuigen op nog zon 20 kilometer van elkaar zijn verwijderd, en de piloot van het Amerikaanse vliegtuig ziet dan ook niks bijzonders meer wanneer beide vliegtuigen elkaar op de kortste afstand, zo’n 8 kilometer, passeren. Het object is nu dan toch verdwenen.
Om zeker te zijn dat het object ook echt is verdwenen vraagt AARTCC aan TOTEM, het militaire vliegtuig, om toch nog een kijkje te nemen bij het Japanse vliegtuig. Maar ook hij kan verder niks meer ontdekken. Geen spoor meer van het object, en ook de piloten zelf nemen niks meer waar.
Hierna zet het vliegtuig koers naar Anchorage en landt zonder problemen. Het einde van een avontuurlijke vlucht die de gemoederen daarna nog enige tijd bezig hielden. Het werd wereldnieuws.
Het werd niet alleen wereldnieuws, het werd ook een zaak voor de FAA (Federal Aviation Administration), de Amerikaanse luchtvaart autoriteiten die ook de onderzoeken doet naar incidenten in het Amerikaanse luchtruim of met Amerikaanse vliegtuigen.
Het hele voorval duurde nog geen 50 minuten, maar houdt de gemoederen, nu 34 jaar later, nog steeds bezig.
Voorvallen tussen onbekende objecten en (passagiers/vracht) vliegtuigen komen vaker voor, maar worden zelden officieel gemeld, en nog minder vaak ook daadwerkelijk onderzocht. Piloten lijken dergelijke voorvallen liever te negeren dan te melden. Over de reden daarvoor wordt vooral gespeculeerd, maar in het geval van de kapitein van het Japanse vliegtuig, Kapitein Terauchi, laat de reden zich simpel raden. Kapitein Terauchi werd na het voorval jaren aan de grond gehouden.
21 jaren later, in 2007, leek de geschiedenis zich min of meer een beetje te herhalen toen een piloot, alle passagiers en de piloten van een vliegtuig nabij, geconfronteerd werden met twee enorme object die min of meer hetzelfde beschreven werden als het object boven Alaska, 21 jaren eerder boven het Engelse eiland Alderney.
https://en.wikipedia.org/wiki/Japan_Airlines_Flight_1628_incident
https://en.wikipedia.org/wiki/Weather_radar
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elmendorf_Air_Force_Base
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trans-Alaskapijpleiding
https://nl.wikipedia.org/wiki/Federal_Aviation_Administration
https://en.wikipedia.org/wiki/2007_Alderney_UFO_sighting
