Iedereen met een interesse in het ufofenomeen keek reikhalzend uit naar de eerste ufo hoorzitting sinds ongeveer 70 jaar. Het werd een klungelige schijnvertoning waarbij al bij voorbaat een eventuele buitenaardse herkomst zo goed als zeker werd uitgesloten.
Een oud spreekwoord stelt dat hoe meer er veranderd, hoe meer er ook hetzelfde blijft. En dat gaat in dit geval ook zeker weer op. Een hoop beloftes over nieuwe grondige onderzoeken en meer openheid over een ongrijpbaar fenomeen, zoals dat al eerder, in de jaren 50 van de verleden eeuw ook al werd beloofd.
De laatste hoorzitting over het ufofenomeen en voorvallen vond plaats begin jaren vijftig en leidde uiteindelijk tot het fameuze Project Blue Book. Dat is dus ongeveer 70 jaren geleden, en niet 50 jaren zoals de media menen te weten.
Wat wel ongeveer 50 jaar is geleden zijn de conclusies van het fameuze Project Blue Book.
Blue Book
Diverse media refereren aan project Blue Book en de uiteindelijke conclusies die daaruit volgden.
Zo wist de NOS dit te melden over Blue Book:
In 1969 had de Amerikaanse politiek zich voor het laatst op een soortgelijke, publieke wijze over ufo’s gebogen. Toen ging het om een langlopend onderzoek van de Amerikaanse luchtmacht naar ufo-waarnemingen; het zogenoemde Project Blue Book. Dat eindigde zonder noemenswaardige conclusies. Voor de meeste waarnemingen waren logische verklaringen, zo stelden de onderzoekers.
Deze niet “noemenswaardige” conclusies waren echter alles behalve noemenswaardig, want ze bepaalden meer dan 50 jaren lang het officiële standpunt wat betreft het ufofenomeen en stonden in schril contrast met de daadwerkelijke houding tegenover het ufo fenomeen van de Verenigde Staten.
De zogenaamde niet noemenswaardige conclusies waren:
- Het ufo fenomeen vormt geen bedreiging voor de nationale veiligheid in de Verenigde Staten.
- In de gevallen dat ufo voorvallen niet verklaard konden worden was er geen bewijs voor technische ontwikkelingen die de huidige stand van techniek (1970) overstijgen.
- Er is geen bewijs voor een buitenaardse herkomst van de onverklaarde ufo voorvallen.
Blue Book startte al in 1952 met het onderzoek, en de uiteindelijke resultaten werden pas in januari 1970 gepresenteerd. Het was een onderzoek naar ufo’s dat grondig van start ging maar al snel ten prooi viel aan politiek achter de schermen en zelfs publiekelijke verontwaardiging veroorzaakte wegens de gang van zaken. Een decennia lang onderzoek werd uiteindelijk een schijnvertoning en de basis voor geheimhouding en een grote (aantoonbare) interesse in het ufofenomeen achter de schermen.
Een ander gevolg was dat ufo’s van alles konden zijn, maar een buitenaardse herkomst al bij voorbaat werd uitgesloten.
Overigens was Blue Book het laatste in een serie van drie onderzoeken die naadloos in elkaar zijn overgegaan. Project Sign en Grudge gingen Blue Book voor waaruit al bleek dat de houding van de top van, onder andere de Cia, tegenover het fenomeen ook een directe invloed had op de resultaten van de betreffende onderzoeken. Onderzoekers die in alle vrijheid konden onderzoeken kwamen tot hele andere conclusies dan wanneer onderzoekers werden beperkt in hun mogelijkheden en vrijheden om tot conclusies te komen.
De naam Blue Book is wellicht niet echt bekend onder het “grote publiek”, maar het is wel dit onderzoek waar tot op heden het officiële beleid inzake ufo’s op is gebaseerd.
Wat ook niet echt doorgedrongen is, is dat Blue Book uiteindelijk 701 voorvallen niet heeft weten te verklaren. Zelfs niet met de wel hele ruime criteria die Blue Book tegen het einde hanteerde om voorvallen te classificeren.
12.618 voorvallen werden onderzocht. Inclusief voorvallen welke al bij voorbaat de moeite van het noemen niet eens waard waren. Dit enorme aantal geeft een wat vertekend beeld waarbij de wel interessante voorvallen er enorm bekaaid afgekomen zijn.
Wie meer interesse heeft in de totstandkoming en het verloop van Project Blue Book kan hier een uitgebreid en onderbouwd artikel vinden.
Roswell
Enkele jaren voor de start van Project Blue Book vond het Roswell incident plaats, en luidde gelijk het tijdperk van geheimzinnigheid rond het ufo fenomeen in.
Het was de, destijds nagelnieuwe, Amerikaanse luchtmacht zelf die 4 Juli 1947 het nieuws de wereld in slingerde een vliegende schotel (Flying Saucer) nabij Roswell geborgen te hebben. De term UFO of UAP bestonden nog niet.
Kort daarop kwam de luchtmacht terug op dit opmerkelijke nieuwsbericht. Geen vliegende schotel, maar een weerballon, en werd er op de daaropvolgende persconferentie wat folie en stukjes hout getoond.
Een opmerkelijk verschil toch wel.
Ook opmerkelijk was dat niet lang daarna de Amerikaanse luchtmacht de FBI verzocht extra aandacht te schenken aan ufo meldingen. FBI agenten ontvingen onderstaande instructies.
“Flying Discs — The Bureau, at the request of the Army Air Forces Intelligence, has agreed to cooperate in the investigation of flying discs. … You should investigate each instance which is brought to your attention of a sighting of a flying disc in order to ascertain whether or not it is a bona fide sighting, an imaginary one or a prank.”
Een “vliegende schotel” nu gedegradeerd naar een weerballon en FBI agenten opgedragen ufo meldingen serieus te onderzoeken markeert de start van een periode van een dikke 70 jaren geheimhouding en een Amerikaanse interesse voor het fenomeen wereldwijd.
Wat het voorval in Roswell betreft is de Amerikaanse overheid al vier keer met een nieuwe verklaring gekomen over wat er nu werkelijk heeft plaatsgevonden in 1947. Wat dan ook automatisch inhoudt dat er dus drie keer is gelogen.
Over de gebeurtenissen nabij Roswell is over de decennia heen zoveel beweerd, verzonnen, gelogen en gezegd dat het nauwelijks nog de moeite waard is om er tijd in te steken. De Amerikaanse overheid zal niemand uit de droom helpen, en alle onderzoekers ten spijt is er ook nooit echt bewijs geleverd voor wat er destijds is voorgevallen.
Wat Roswell in de moderne “ufo geschiedenis” wel belangrijk heeft gemaakt is dat het exact de periode markeert waar vanaf de geheimhouding rond het fenomeen de vorm aannam die het heden ten dage nog steeds heeft en die ook Project Blue Book parten heeft gespeeld.
Foo Fighters (Niet de band)
Tijdens de tweede wereldoorlog werden vliegtuigen van de geallieerden soms vergezeld door fel lichtende objecten. Het eerste in de geschiedenis opgetekende voorval waarbij een vliegtuig werd begeleid door een onbekend object vond zelfs plaats boven Nederland, de toenmalige Zuiderzee. Een Amerikaanse bommenwerper met een Poolse bemanning werd gevold door een onbekend lichtend object. In de veronderstelling te maken te hebben met een onbekend Duits vliegtuig, heeft de bemanning er zelfs op geschoten.
Voor de rest van de oorlog werden geallieerde vliegtuigen met enige regelmaat gevolgd door deze onbekende ongrijpbare objecten tijdens bombardementen boven Duitsland en werd er aangenomen dat het wellicht experimentele Duitse vliegtuigen waren.
Na de oorlog bleek dat ook de Duitse luchtmacht met dezelfde objecten te maken heeft gehad.
Een verklaring werd er nooit gevonden. Waarschijnlijk ook doordat er niet al te hard naar werd gezocht. De wereld had na het eindigen van een wereldoorlog andere zorgen.
Overeenkomsten
De laatste jaren lijkt de Amerikaanse overheid wat opener wat betreft het ufo fenomeen en de betrokkenheid daarbij. Lijkt… Want echte openheid is er nog steeds niet. De voorvallen die de laatste jaren het nieuws hebben gehaald zijn maar het topje van de ijsberg, en is nog geen woord vrijgegeven wat betreft voorvallen die over de decennia heen hebben plaatsgevonden.
De betrokkenheid bij dergelijke voorvallen blijkt uit vrijgegeven, maar grotendeels onleesbaar gemaakte, documenten. De betrokkenheid bij dat soort voorvallen is simpelweg aantoonbaar, maar de details en eventuele conclusies worden nog steeds angstvallig geheim gehouden.
Er lijkt dus meer openheid te zijn, maar wat betreft vrijgegeven kennis omtrent het fenomeen is er niks meer bekend dan er al was.
Ook in de jaren vijftig van de vorige eeuw waren er hoorzittingen waarin meer openheid en onderzoek werd beloofd. Onderzoeken die er ook kwamen, zoals Blue Book. Blue Book begon ook voortvarend, maar al snel bleek dat wie te hard zijn best deed werd vervangen door leidinggevenden die het onderzoek een “bepaalde” kant op stuurden. Iets wat uiteindelijk leidde tot alweer een nieuwe hoorzitting.
Ook nu moeten hoorzittingen leiden tot alweer nieuwe onderzoeken en methoden om het ufofenomeen beter in kaart te brengen. Een van de doelen van de laatste hoorzitting was, volgens de Democraat Adam Schiff, de overdadige geheimhouding rond het ufofenomeen te doorbreken.
Dus vond er 17 Mei 2022 wederom een hoorzitting plaats die vooral lachwekkend was. Slecht voorbereidde presentaties waarbij dingen fout gingen hooggeplaatste vertegenwoordigers van defensie en inlichtingen diensten die alleen maar ingingen op vragen over voorvallen die juist wel waren te verklaren.
Kortom: Niks veranderd in meer dan 70 jaar “moderne” ufo geschiedenis.
Wederom wil het grote publiek antwoorden, en wederom zijn defensie en inlichtingendiensten niet bereid die ook te geven.
Wat onderhand wel opvalt is het krampachtig ontkennen dat er niet naar een buitenaardse herkomst gekeken wordt of hoeft te worden gekeken omdat dat wel heel erg onwaarschijnlijk wordt geacht.
Meer zou er worden gekeken naar de geijkte vijandige landen, zoals Rusland, en de laatste tijd, China.
Het is alsof de geschiedenis zich herhaalt. Voorvallen, hoorzittingen, beloftes, onderzoeken en uiteindelijk nul resultaat.
Dat laatste is uiteraard nog even afwachten, maar de gang van zaken lijkt nu al niet erg veelbelovend.
Wel buitenaards
Of de voorvallen die zelfs door de eeuwen heen al hebben plaatsgevonden ook werkelijk een buitenaardse herkomst hebben moet nog maar bewezen worden. En daar is dan ook gelijk het probleem met de strikte geheimhouding. Iets wat niet alleen een Amerikaanse “eigenaardigheid” is, maar wereldwijd. Er zijn maar weinig landen die openheid van zaken geven. De landen die dat zo op het oog wel lijken te doen hebben wat antwoorden betreft ook weinig te bieden.
Dankzij de overweldigende geheimhouding wat betreft het ufofenomeen is er simpelweg nauwelijks feitelijke kennis publiekelijk vrijgekomen. Onderzoekers kunnen de voorvallen onderzoeken, gebeurtenissen reconstrueren en eventuele getuigen bevragen. Maar de echte sporen en bewijzen vallen bijna altijd al in handen van defensie en geheime diensten voordat onafhankelijke onderzoekers er ook de hand op kunnen leggen.
Foto’s en video’s kunnen een hoop zeggen over de aard, vorm en snelheid van een object, maar zeggen niks over de herkomst zonder aanvullende gegevens, zoals bijvoorbeeld radargegevens.
Onderhand is het, ondanks het ontbreken van de informatie die overheden ondertussen wel hebben, duidelijk dat we te maken hebben met een fenomeen dat soms zelfs de natuurwetten aan de laars lijkt te lappen. Daar tegenover staat de bewering dat er vooralsnog geen reden is om de herkomst daarvan buiten onze eigen planeet te zoeken. Buitenaards dus.
Maar valt dit al 70 jaar oude Amerikaans standpunt nog steeds te rechtvaardigen?
Al van meet af aan kreeg Rusland de zwarte piet toegespeeld, terwijl ook de Russen, is uit documenten gebleken, met hetzelfde fenomeen in de maag zat, en zit. Daar zal traditiegetrouw Amerika de schuld in de schoenen geschoven worden. Officieel dan.
De laatste jaren wordt ook meer en meer China als een potentieel kandidaat naar voren geschoven, maar ook dat enorme land heeft zijn eigen voorvallen met onbekende objecten.
In een tijd dat zelfs al diverse astronauten hebben getuigd onverklaarde objecten waargenomen te hebben buiten onze dampkring, lijkt het toch moeilijk vol te houden dat een eventuele buitenaardse herkomst al bij voorbaat uit is te sluiten.
Ook de lengte van de geschiedenis van het fenomeen lijkt meer en meer tegen dit standpunt te spreken. Het ufo fenomeen werd al opgetekend door de hele menselijke geschiedenis heen. In geschriften en zelfs op gravures.
Een ander belangrijk punt in het geval de voorvallen door de tijd heen buitenlandse in plaats van een buitenaardse oorsprong hebben is de vraag waar die technologie dan blijft. Sinds de tijd van de radar zijn er objecten waargenomen die de natuurwetten lijken te tarten. De technologie voor radarsystemen is sindsdien enorm geëvolueerd, en pikken dan ook nog meer onbekende objecten op.
Gebruiken Rusland en China de enorm geavanceerde technologie die dergelijke onmogelijke manoeuvres toch mogelijk maakt dan alleen maar om wat rondjes te vliegen rond vliegdekschepen, spelletjes te spelen met (militaire) vliegtuigen, astronauten te pesten en wellicht dan ook hier en daar neer te storten?
De hoogste snelheid die straalvliegtuig ooit heeft gevlogen is 3530 kilometer per uur, en bij die snelheid is een enorme boog nodig om een bocht te maken en wordt het vliegtuig ook nog eens enorm heet aan de buitenkant door wrijving met de atmosfeer. Bij het lanceren van ruimtevaarttuigen wordt nog steeds gebruik gemaakt van wat in essentie een enorme vuurpijl is. Eenmaal aangestoken is er geen weg meer terug, en 100% betrouwbaar zijn ze zelfs nu nog steeds niet.
Rusland is van oudsher hoofdverdachte wat betreft de oorsprong van het fenomeen. Officieel dan. Maar de oorlog in Oekraïne heeft duidelijk gemaakt dat het Russische leger een stuk slechter presteerde dan iedereen had verwacht.
Kortom: Als deze landen dergelijke technologie bezitten en dat al zo lang, waar is het dan?
Er zijn enorm veel redenen te bedenken waarom het niet echt logisch is dat er landen zijn in het bezit van dergelijke technologie. De duur van het fenomeen en het gebrek aan het gebruik van de technologie achter de waargenomen onbekende objecten door de geijkte verdachte landen maakt het simpelweg niet waarschijnlijk dat deze landen ook verantwoordelijk zijn.
Vijftig jaar geleden zou deze verklaring nog te verkopen zijn geweest. Nu niet meer. We zouden dergelijke technologieën onderhand simpelweg al wel toegepast hebben gezien op militaire voer/vliegtuigen, wapentuig en in de ruimtevaart.
Wereldwijd
De huidige “ophef” speelt zich af in de Verenigde Staten, en door de tijd heen lijkt het ook alsof het fenomeen voornamelijk de Verenigde Staten betreft. Toch klopt dit beeld niet. Het betreft een wereldwijd fenomeen waarbij maar weinig landen gevrijwaard zijn van het fenomeen.
Het tijdperk van de moderne ufofenomeen begon voor Amerika exact op 4 Juli 1947. Iets wat ook wereldnieuws werd, maar voor het groot deel van de wereld in een periode viel dat men wel andere dingen aan het hoofd had. Zoals het herstellen van de puinhopen die de tweede wereldoorlog had achtergelaten.
Ook in Rusland heeft en had men te maken met het fenomeen, en had men zelfs een soort van Russische tegenhanger van Project Blue Book, het Setka onderzoek.
Engeland had enkele grote voorvallen, België begin jaren 90 ook. En zo zijn er wereldwijd enorme veel voorvallen te noemen. Uit documenten is daarbij ook de Amerikaanse interesse gebleken voor veel van deze voorvallen wereldwijd.
Wat wel gesteld kan worden, en wat de aandacht voor Amerika ook wel rechtvaardigt is het simpele feit dat de Amerikanen van meet af aan op het ufo fenomeen ingesprongen zijn en zodoende over de decennia heen wel de meeste kennis omtrent het fenomeen moeten hebben vergaard.
En verder
Sinds ergens rond 2017 beelden van onbekende objecten zijn uitgelekt en naderhand ook werden bevestigd door het Pentagon, lijkt de geest uit de fles.
Toch is dat niet zo. De beelden lieten niks zien wat niet al eerder was gezien en vastgelegd. Het enige verschil was dat ze ditmaal wel werden bevestigd door het Pentagon. Ook werd bekend dat het Pentagon onderzoek deed naar het ufofenomeen. Maar ook daar schieten we niks mee op, want wat is dan onderzocht wat we tot nu niet weten en wat waren de conclusies.
En wat met die enorme hoeveelheid documenten omtrent het fenomeen die maar niet vrijgegeven worden? Of wel vrijgegeven maar onleesbaar gemaakt? En dan nog de documenten die ook zomaar onvindbaar blijken.
Ook voor de huidige voorvallen waar nu sprake van is, zo ‘n 400 nu, hebben er enorm veel incidenten plaats gevonden waar nu ineens met geen woord meer over gerept wordt. Laat staan dat er nu wel meer informatie over vrij komt.
Een paar hoorzittingen verder en waarbij de meest interessante zaken toch weer achter gesloten deuren plaatsvonden, alleen commentaar wordt gegeven op juist die voorvallen die wél te verklaren zijn en waarbij keer op keer wordt benadrukt dat een buitenaardse herkomst nog steeds niet hoog op de agenda staat, geeft niet veel hoop op dat er in de toekomst iets gaat veranderen.
En daar zal een goede reden voor zijn.
Officieel worden in Amerika documenten betreffende ufo’s achter slot en grendel gehouden met als reden de nationale veiligheid. Met andere woorden, het vrijgeven van dergelijke documenten zou een bedreiging vormen voor de veiligheid van het land.
En wellicht klopt dit ook wel.
Mocht het fenomeen een buitenaardse herkomst hebben dan vertegenwoordigt dit in potentie een enorm geavanceerde technologie. Kennis hierover zal ten koste van alles niet worden gedeeld en verklaart gelijk waarom keer op keer de nadruk wordt gelegd op een aardse herkomst, zoals in het fameuze Condon rapport. Ook een Amerikaans onderzoek naar ufo’s waarbij de conclusie al bij voorbaat vaststond en doorzichtig werd gerommeld met de onderzoeken en conclusies.
Voor de toekomst belooft het allemaal niet veel goeds. Op echte openheid hoeven we niet te rekenen. De over decennia vergaarde informatie wordt niet prijsgegeven en over de nieuwere voorvallen wordt alleen maar gerept als deze zijn te verklaren.
Er zou een nieuwe meer open wijze worden ontwikkeld waarbij de verschillende (militaire) geheime diensten beter zouden samenwerken en informatie zouden uitwisselen.
Tot nu is er zelfs geen strategie bedacht om dit voor elkaar te krijgen en spelen de meest interessante gesprekken zich nog steeds achter gesloten deuren af.
Niks nieuws onder de zon dus.
En dan is er nog ook altijd de mogelijkheid dat de oorsprong ook gewoon niet buitenaards is, maar een oorsprong heeft in iets waar geen van ons nog aan heeft gedacht. Een buitenaardse herkomst leiden we af aan het feit dat “we” met alle goede wil ten spijt ook de oorsprong niet op de aarde kunnen plaatsen, en dus maar omhoog kijken.
Alles valt en staat met bewijzen. Maar met overheden die “beslag leggen” op alle relevante informatie wat betreft het fenomeen en onderzoekers dus met een chronisch gebrek aan harde feiten en belangrijke informatie achterlaat is het niet waarschijnlijk dat dit bewijs er ook snel gaat komen.
Niks is nog zeker
