Ufo’s worden door de hele menselijke geschiedenis heen al waargenomen en opgetekend, maar pas de laatste jaren niet meer vanzelfsprekend afgedaan als onzin. Wat is er veranderd?
Voor diegenen onder ons die het ooit iets zagen wat niet zo simpel was te verklaren en het ook nog waagden er over te vertellen, zal het vast herkenbaar zijn: De meewarige glimlach. Wie het onderwerp in het openbaar serieus neemt kan ook op niks minder rekenen. Toch zijn dingen sinds 2017 veranderd. In dat jaar werd bekend dat de Amerikaanse overheid nog steeds onderzoek deed naar ufo’s, en lekten er ook door marine piloten gemaakte opnamen van onbekende objecten uit die de natuurwetten min of meer aan hun laars leken te lappen. Met andere woorden, een techniek die onze huidige stand ver vooruit is.
De wetenschap
Over de reguliere wetenschap kan je kort zijn. Geen interesse! Onder voorbehoud dan..
Het ufofenomeen is van alle tijden maar pas met de opkomst van de moderne media, zoals eerst radio en later ook televisie, raakte het fenomeen bekend bij het grotere publiek. Toen de kakelversie Amerikaanse luchtmacht zelf bekend maakte een heuse “vliegende schotel” te hebben geborgen nabij het Amerikaanse Roswell in Juli 1947 werd het wereldnieuws en was de geest uit de fles. Een dag later werd het nieuws weer ingetrokken om plaatst te maken voor een weerballon. Het “kwaad” was echter al geschied. De hele wereld maakte kennis met een fenomeen dat wellicht niet van deze wereld afkomstig was. Ondanks verwoede pogingen de daarop volgende decennia de geest weer in de fles te stoppen (Condon Rapport/Blue Book) is dit nooit helemaal gelukt en bleven er ook voorvallen plaatsvinden. Concrete voorvallen met soms duizenden getuigen (Phoenix Lights, 1997) vonden plaats maar werden gebagatelliseerd, geridiculiseerd en, vooral ook, genegeerd. Over de decennia heen hebben zich duizenden voorvallen voorgedaan met onbekende objecten, maar hebben deze nooit de interesse gewekt van de reguliere wetenschap.
De reden is simpel. Over de jaren heen is het ufofenomeen, mede door de Amerikaanse overheid, weggezet als onzinnig. Daarnaast werd het fenomeen door talloze “fanaten” aangegrepen om de meest onzinnige fantasieverhalen omheen te weven. Wie wat zinnige informatie wil vinden op internet zal zich eerst door bergen onzin moeten werken.
Bij elkaar heeft het er wel voor gezorgd dat wetenschappers hun vingers niet meer willen branden aan een controversieel onderwerp als ufo’s. Niet alleen zijn wetenschappers bang voor hun reputatie, maar in veel gevallen lopen zij ook de kans hun, vaak gesponsorde, budgetten of zelfs baan te verliezen omdat opdrachtgevers en/of geldschieters niet graag hun naam, onderzoek of reputatie verbonden zien aan iets als het ufofenomeen.
Een schril contrast met de periode voor Project Bluebook, die begin 1970 een einde maakte aan de wetenschappelijke interesse voor het ufofenomeen.
Een dikke 50 jaren later begint er weer een voorzichtige belangstelling te komen vanuit de wetenschappelijke wereld. Soms anoniem, soms ook niet, maar meer en meer wetenschappers durven weer openlijke stelling te nemen. Het ufofenomeen is dan wellicht toch niet ontsproten aan de fantasie van zonderlingen. En niet de decennia aan bewijsbare voorvallen met onderhand duizenden en duizenden getuigen, radarbeelden, foto’s en video’s hebben daar voor gezorgd. Alles wat nodig was, was de bevestiging dat de Amerikaanse overheid dan dus nog wel onderzoek deed naar ufo’s en welgeteld twee uitgelekte video’s gemaakt door marinepiloten. Decennia aan goed gedocumenteerde en aantoonbare voorvallen deden er niet toe.
Er doken ineens astronomen en wetenschappers op die nu dan wel plotseling wat te zeggen hadden over een fenomeen waar zij decennia lang hun neus voor op hebben gehaald. Alles wat er nodig was, was een overheid die publiekelijk bekende zich actief bezig te houden met het ufofenomeen en er ook nog welgeteld twee opnamen van uit liet lekken. Oud nieuws in een nieuw jasje aangezien duizenden uitgelekte en vrijgegeven grotendeels onleesbare documenten ook al decennia lang aantoonden dat die belangstelling van de Amerikaanse overheid er altijd al was geweest. Zelfs voor voorvallen ver over de eigen grenzen.
Hoe dan ook. Wetenschappelijke belangstelling voor een fenomeen waarvan de herkomst nog steeds nooit, officieel dan, eenduidig is aangetoond is wel wat er nodig is om eens en vooral een definitief antwoord te geven op de vraag wat er aan het ufofenomeen ten grondslag ligt. Ongeacht hoe hypocriet de reden voor de belangstelling ook mag zijn..
Een rapport die de moeite niet waard is
Het besluit om informatie over het ufofenomeen vrij te geven werd al in Juni 2020 door het Amerikaanse senaat genomen. In Januari 2021 werd ook nog eens bekend wanneer de informatie ten laatste vrij gegeven moest zijn en wat het rapport zou moeten bevatten. En dat klonk hoopgevend.
In alle hoopvolle verwachtingen en berichtgevingen werd echter een klein, maar zeer belangrijk, detail over het hoofd gezien. Bij het besluit om informatie vrij te geven werd ook besloten dat het rapport bijlagen mocht bevatten die het daglicht niet zouden zien. Met andere woorden kon men er van uit gaan dat de echt interessante “wetenswaardigheden” ook ditmaal niet aan de grote klok werden gehangen. En zo geschiedde ook.
Eind Juni kwam dan uiteindelijk het lang verwachtte rapport. Wie had gerekend op meer duidelijkheid, en zeker wat meer openheid, kwam bedrogen uit. Het rapport telde welgeteld negen pagina’s en bevatte 144 ufo voorvallen. Frappant genoeg ontbraken de meest spraakmakende voorvallen. Ook het aantal van 144 is wel aan de heel magere kant.
Kortom, weer geen duidelijkheid en zeker geen openheid. Veel, vooral Amerikaanse, belangstellenden voelden zich zwaar afgescheept en lieten dit op sociale media ook blijken. Het rapport bevatte letterlijk niks wat niet al lang bekend was. Het enige verschil met de decennia voorgaand was dat het fenomeen ditmaal dan wel officieel werd erkend.
Wat wel is veranderd
Wat betreft kennis over het fenomeen is er niks nieuws onder de zon gekomen. De 144 in het rapport aangehaalde voorvallen voegen niks toe aan alle details die al bekend zijn uit de letterlijk duizenden voorvallen over de decennia heen. In het rapport werden ook geen conclusies getrokken wat betreft de oorzaak of herkomst van het ufofenomeen. Over de herkomst of oorzaak werd alleen gesteld dat deze waarschijnlijk in vijf categorieën zijn op te delen variërend van verkeerd geïnterpreteerde objecten zoals ballonnen tot geheime projecten van met name China en Rusland of niet overheid gerelateerde objecten.
De meest interessante categorie waar mee op de proppen werd gekomen was de categorie “Overige”. De meest interessante voorvallen dus. Het is ook deze categorie die wel voor een aantal veranderingen heeft gezorgd. Al is veranderingen een groot woord in dit geval.
Toen de “resultaten” van Project Bluebook bekend werden gemaakt in Januari 1970 werd ook de officiële standpunt van de Verenigde Staten tegenover het ufofenomeen ingenomen. Ufo’s waren het resultaat van fantasie en verkeerd geïnterpreteerde “luchtfenomenen” en vormden dan ook geen enkele dreiging voor de nationale veiligheid. Een standpunt die nog steeds niet is aangepast, maar na het vrijgeven van het rapport logischerwijs niet meer van toepassing is.
Dat nu ook in het rapport niet meer wordt uitgesloten dat aan het fenomeen een buitenaardse herkomst ten grondslag kan liggen is ook niet nieuw, maar wel opmerkelijk omdat het nu publiekelijk wordt verklaard..
Duidelijk is in ieder geval dat naar buiten toe de houding tegenover het fenomeen een draai van 180 graden heeft gemaakt. De media, die eerder niks met het onderwerp op had, lijkt nu het onderwerp ufo’s nu ook omarmd te hebben.
De gebeurtenissen sinds in 2017 onomstotelijk uitlekte dat de Amerikaanse overheid zich dus nog steeds met onderzoek naar het ufofenomeen bezig hield heeft er toe geleid dat het onderwerp voor het eerst in sinds de jaren 60 en 70 verleden eeuw weer serieus op de agenda staat en niet alleen meer het domein is van vermeende zonderlingen.
Wat er niet is veranderd.
De recente voorvallen hebben het fenomeen weer op de kaart gezet en zo op het eerste oog lijkt er veel veranderd. Lijkt.. Want in principe is er maar bar weinig veranderd. De strikte geheimhouding bestaat nog steeds. We zijn ook geen steek verder gekomen met meer informatie over voorvallen van lang voordat de twee video’s van de Amerikaanse marine uitlekten.
Geen enkele verklaring over wat er in al die uitgelekte en vrijgegeven, maar totaal onleesbaar gemaakte, documenten staat.
Het fenomeen zoals we dat nu kennen begon Juli 1947 toen de Amerikaanse luchtmacht zelf een persbericht de wereld in stuurde waarin het stelde een heuse vliegende schotel te hebben geborgen nabij het Amerikaanse Roswell. Een dag later werd het bericht weer ingetrokken. Het zou niks meer dan een weerballon zijn geweest. De geest was echter al uit de fles en dit voorval, gevolgd door meer voorvallen met onbekende objecten, hebben de gemoederen daarna altijd bezig gehouden. Over Roswell heeft de Amerikaanse overheid nu al vier verschillende verklaringen gegeven, en dus al zeker drie keer gelogen. En dit is ook het beleid gebleven tot de dag van vandaag. Informatie over het ufofenomeen zit achter slot en grendel, en daar zal ook niet snel verandering in komen.
Wereldwijd zijn overheden niet scheutig met informatie over het ufofenomeen. Al snel is men dan ook geneigd te denken dat er niks te melden valt over het fenomeen. Maar ook boven Europa, en andere werelddelen, is het niet anders dan boven het Amerikaanse continent. Voorvallen vinden wereldwijd plaats, en landen als Frankrijk, hebben zelfs in de wet opgenomen dat een voorval met onbekende objecten moeten worden onderzocht. In eerste instantie door de politie, die eventuele sporen moet vastleggen. Meer landen, zoals ook Peru, kennen iets dergelijks.
Dan toch buitenaards?
Wat wel bleek uit het vrijgegeven rapport is dat het ufofenomeen tot nogal wat hoofdbrekens leidt. Onbekende objecten in het eigen luchtruim die lijken te spelen met natuurwetten en zeker met het beste aan techniek wat de marine en luchtmacht hebben te bieden. Ongrijpbaar en een mogelijke bedreiging waar niks tegen in valt te brengen.
Uiteraard wordt dan eerst over de grenzen gekeken voor een verklaring. Rusland en China komen dan als eerste in beeld. Al is China in dit geval pas recent een mogelijke kandidaat Het fenomeen speelde al ver voordat China ook maar concurrent werd op technologisch gebied. Rusland was altijd al in beeld als een kandidaat sinds het einde van de Tweede Wereld Oorlog.
Door de hele menselijke historie heen is het fenomeen aanwezig en zelfs opgetekend, maar “pas” na 1947 werd er ook werkelijk gezocht naar verklaringen. Over de grens kijken is een logisch gevolg, maar verklaart niet alle eerdere voorvallen en tot heden aan toe is nergens uit gebleken dat enig land ter wereld ook maar iets van doen heeft met het fenomeen. Op technisch en militair gebied zouden de technieken die sommige objecten ten toon spreiden dan al moeten zijn gebleken uit plotselinge enorme voorsprongen op, met name, militair gebied.
Ook de hedendaagse ruimtevaart vindt nog steeds plaats met gebruik van wat in essentie veredelde vuurpijlen zijn. Enorme raketmotoren met een vaste of vloeibare brandstof in enorme tanks. In niks vergelijkbaar met de onverklaarde voorvallen die hebben plaatsgevonden.
Kortom, ook de herkomst zoeken bij andere landen houdt een keer op. Na een dikke 70 jaren, sinds het voorval in Roswell, kan de herkomst nog steeds niet in de schoenen worden geschoven van welk land dan ook, en ook andere verklaringen die de herkomst op onze eigen planeet zouden kunnen plaatsen zijn onderhand wel uitgeput.
Desondanks blijft het voor menigeen een grote stap te ver om in overweging te nemen dat de herkomst dan wellicht niet op onze eigen planeet gezocht moet worden.
Toch wordt een “buitenaardse herkomst” wel steeds meer geaccepteerd. Mede dankzij de recente ontwikkelingen in Amerika.
Hiermee staat een buitenaardse herkomst uiteraard nog steeds niet vast. Hiervoor zullen wel onweerlegbare bewijzen gevonden moeten worden. Maar geen onderzoek, geen bewijzen tegen of voor de hypothese. Wanneer er niet wordt gezocht wordt er ook niks gevonden.
Openheid van zaken, zogenaamde disclosure, is er nog steeds niet, en zal er wellicht ook nooit komen. We hebben geen idee wat er zich achter de schermen (lees achter gesloten deuren) heeft plaatsgevonden en welke kennis is vergaard. Alles wat we weten is dat het ufofenomeen nog steeds de gemoederen bezig houdt en de Amerikaanse overheid er ook mee in de maag zit.
Wereldwijd zal de situatie vast niet veel verschillen en kijken de Russen wellicht naar Amerika voor een verklaring.
Geipan https://www.dulcet.nl/2017/12/30/harde-feiten-en-lastige-vragen-over-ufos/
https://www.dulcet.nl/2021/03/27/amerika-gaat-ufomeldingen-vrijgeven/
https://www.dulcet.nl/2017/05/30/schimmige-wereld-ufos-longread/
